Daar Serenissima is terug met speciale effecten. En het nieuws verspreidde zich in een oogwenk over de hele wereld, van internet tot kranten en tv. Wat is er gebeurd? Het water van de kanalen, van donker, troebel, is teruggekeerd naar transparant, helder, bezield door krabben en scholen vissen zoals ze al decennia niet meer zijn gezien. Een gevolg van de lange lockdown: de vertraging van stoomboten, motorboten en boten heeft de afzetting van sedimenten en modder op de zeebodem bevorderd, waardoor we een Venetië van andere tijden hebben teruggekregen. Dit wordt vergezeld door de stop tot eind mei-juni van cruiseschepen, reuzen met een kielzog vol controverse die het profiel van Piazza San Marco.
Ongerept Venetië
Dit is daarom het moment om terug te keren naar Venetië, om ervan te genieten in een staat van absolute gratie. Ik zal niet falen, aangezien ik getroffen ben door deze unieke stad in de wereld, ondanks veel plaatsen, probeer in de naam het te evenaren: van Klein Venetië tot Petit Venise, van Klein Venedig tot Mikri Venetia. Maar het origineel, weet je, is een heel ander verhaal. Onder de zes districten (sestieri) van de oude Maritieme Republiek zijn mijn favorieten Kasteel is Cannaregio, aangrenzend en kan worden bezocht zonder in en uit de vaporetto's te stappen (daarom, gezien de tijden, veilig), ondergedompeld in de meest authentieke sferen van de lagune-locatie. En hier is het Castello, de grootste wijk.
Een intieme stad
Voor mij een openbaring: ik ontdekte een intiemer, waarachtiger Venetië, tegenover het stenen "podium" van de adellijke woningen, allemaal stucwerk en versieringen. Dwaal gewoon door de lilliputters steegjes en pleinen, slenter tussen eenvoudige en ietwat vervaagde huizen, zonder franjes, met romantisch vervaagde kleuren en rijen kleren die in de zon wapperen. Zelfs 's avonds was het een ontdekking, het enige geluid tussen de slapende straten was de echo van mijn voetstappen. In een andere stad zou het me bang hebben gemaakt, maar hier in de zachte lichten van de steegjes was de eerste keer ware magie. Dwalend door deze wijk, worden onverwachte wonderen ontmoet. Reizend langs de lange Quintavalle houten brug, landt op’Eilandje San Pietro gedomineerd door het profiel van de gelijknamige basiliek, de oude kathedraal. Of, voorbij het uitgestrekte Arsenaal, in de omgeving Droge jachthaven je bevindt je in oude straten, zoals Catapan, Del Prete Zoto en Calle delle Furlane met eenvoudige huizen die de Friulische gemeenschap huisvestten. De vrouwen van die tijd, voornamelijk serveersters, verpleegsters en herbergiers, genoten van de "Furlana-dans" op momenten van viering en rust, die later bij iedereen bekend werd. Het komt terecht in Garibaldi-straat, de enige straat met de titel "via", het meest dynamische hart van de buurt.
Op zoek naar Tintoretto
Een andere dimensie wordt ingeademd Cannaregio, met rechte en brede kanalen, waar funderingen en kanalen parallel lopen. Neus omhoog, richting de profielen van de zestiende eeuw Venetiaanse getto, met de hoogste huizen in de stad, en die van kerk van de Madonna dell'Orto, een van de weinige die het voorgerecht in visgraatterracotta hebben bewaard. Het herbergt schilderijen van Jacopo Tintoretto en zijn tombe. Maar er valt nog veel meer te ontdekken in deze twee wijken die altijd veerkrachtig zijn geweest in de moeilijke periodes van de geschiedenis.
