De link tussen wetenschap en cosmetica heeft altijd bestaan. En dit wordt bevestigd door de geschiedenis van sommige merken, geboren uit de intuïtie van medisch biologen, ruimtevaartfysici en chemici die producten hebben ontwikkeld die iconisch zijn geworden. Net zoals veel van de nieuwe lijken te hebben geregend vanuit de ruimte, dankzij de hulp en vaardigheden van de wetenschap. Maar hoeveel kan kennis over de kosmos ons echt helpen bij de ontwikkeling van de nieuwe grenzen van antiveroudering? En wat kun je verwachten van de cosmetica van morgen?
De evolutie van de sector belooft een reis zonder grenzen te worden tussen de begrippen energie, microdimensies, cellen, chemische en fysische wetten, maar ook charme, kennis, voortdurende regeneratie, veroudering en nieuwe bestemmingen. We spraken hierover en meer met de twee astrofysici Patrizia Caraveo en Sara Buson, die ons ver brachten. In het universum, maar ook in de diepten van het concept schoonheid.
Wetenschap en schoonheid: welke relatie is er volgens jou?
PATRIZIA CARAVEO. Zeker is er, en het is belangrijk. Cosmo betekent schoonheidNiet voor niets kosmologie en cosmetica hebben dezelfde wortelWetenschap is fascinerend en boeiend, maar ook buitengewoon competitief: het vereist een grote inzet en grote vastberadenheid. De toewijding hoeft niet totaal te zijn: het is niet nodig om het gevoelsleven op te offeren om een wetenschappelijke carrière na te streven. Je moet weten hoe je jezelf moet organiseren. Het is natuurlijk erg belangrijk om een partner te hebben die keuzes deelt. Ik ben mijn man erg dankbaar, die altijd mijn sterkste supporter is geweest. Ik zou eraan willen toevoegen dat het ook een beetje geluk vergt.
SARA BUSON. De link is eenvoud. Een oplossing is des te mooier en harmonischer, des te eenvoudiger, zelfs in het dagelijks leven. De mooiste dingen zijn die dingen die we elke dag onder onze ogen hebben en die we als vanzelfsprekend beschouwen, zoals de sterren die ons universum verlichten. In het bijzonder degene die het dichtst bij ons staat, de zon, die ons met zijn stralen een goed humeur geeft als we wakker worden. Of, beter nog, het belangrijkste dat wij mensen weten: die kleine lichtblauwe stip die, gedrukt in de afbeelding van de Voyager 1-sonde van 14 februari 1990, verloren is gegaan in de uitgestrektheid van de ruimte. Dat puntje dat we planeet Aarde noemen, en dat is altijd ons thuis geweest.
Ruimte is een perspectief, van de ziel en van de wetenschap. En je leeft het in het vrouwelijke. Kun je ons vertellen?
PATRIZIA CARAVEO. Ik heb geluk omdat ik het beste werk ter wereld doe. Ik blijf me verbazen over de verschijnselen die ik bestudeer. Wetenschap is een oefenterrein voor het leven. Je moet bereid zijn om je fouten te erkennen en opnieuw te beginnen. Als je de goede weg inslaat en een oplossing voor een probleem vindt, is de voldoening enorm.
SARA BUSON. Direct in eerste persoon en op de eerste rij! Van kinds af aan heb ik het hemelsgewelf gezien als een betoverend schouwspel, uitsluitend op mij gericht. Geleidelijk aan veranderde mijn nieuwsgierigheid in passie en vervolgens in werk. Dus ik ervoer ook een andere emotie, degene die verband houdt met nieuwsgierigheid naar ontdekking. Als vrouw beschouw ik mezelf als een geluksvogel: de ongelijkheid in kansen tussen mannen en vrouwen is nog steeds groot, vooral in wetenschappelijke disciplines en de academische wereld. Reden waarvoor de uitdaging is voor ons groter dan voor onze mannelijke collega's. De gegevens spreken voor zich: slechts ongeveer 25 procent van de banen in de astronomie gaat naar vrouwelijke wetenschappers. Hoewel ik me hiervan bewust ben, heb ik het nooit als een echt obstakel ervaren. ik geloof dat de emoties die worden opgewekt door de voortdurende, onophoudelijke verkenning van de ruimte toch zegevierde. De lucht is niet alleen een fascinerende verzameling heldere stippen, het is de verhaal van ons eigen bestaan, bevat de geheimen van onze oorsprong. Het is een unieke kans om deze kosmische geschiedenis te helpen ontcijferen.
De maan is altijd een symbool geweest van schoonheid die verband houdt met vrouwelijkheid. Waarom denk je dat?
P.C. Ik ben het volledig eens. Niet voor niets heb ik een boek geschreven met de titel "Conquered by the Moon". De mensheid heeft altijd een nauwe band gehad met de maan die kunstenaars, dichters, schrijvers en muzikanten heeft geïnspireerd. Het is de maan die het literaire genre van sciencefiction heeft voortgebracht met de eerste reizen van onverschrokken mensen die met een kanon werden afgevuurd. In dit verband zou ik willen vermelden dat de eerste sciencefictionroman is niet Jules Verne's From the Earth to the Moon, maar een onbekend kort verhaal zeven jaar eerder geschreven door Ernesto Capocci, astronoom en directeur van het Capodimonte Observatorium. Het verhaal is getiteld Verslag van de eerste reis naar de maan gemaakt door een vrouw in het jaar van genade 2057. Het was 1857, niet slecht! De hoofdpersoon wordt gebeld Urania, een naam die een garantie is. Misschien was Capocci pessimistisch. NASA heeft beloofd dat het tegen 2024 zal terugkeren naar de maan en dat de eerste vrouw in de bemanning zal zitten.
S.B. Ongetwijfeld heeft de maan sinds de oudheid de interesse, nieuwsgierigheid en verbeeldingskracht van de mens gestimuleerd, zowel vanwege zijn mysterieuze helderheid en nabijheid tot de aarde, als vanwege zijn veranderlijkheid. Bestudeerd door beroemde revolutionaire wetenschappers, waaronder Galileo Galilei, die het observeerde met zijn telescoop, beschreef het in zijn Siderius Nuncius als een oppervlak dat helemaal niet regelmatig is, maar doorkruist door kraters en verschillende bergketens. Als dit voor ons vandaag voor de hand liggende feiten zijn, dan waren ze voor die tijd een schokkende en revolutionaire nieuwigheid, die zelfs tegen de eeuwenoude canons van de Kerk inging. Tegelijkertijd, de maan was de hoofdrolspeler in de liederen van grote dichters zoals Leopardi, Baudelaire, García Lorca, Alda Merini. Ik stel me de maan graag voor zoals die in de ogen van Julia verschijnt in het toneelstuk van ShakespeareGeconfronteerd met Romeo's uitgeroepen liefde: «Ik zweer mijn liefde op de maan», antwoordt Juliet: «Zweer niet op de maan, deze wispelturige die elke maand van gezicht verandert, in zijn ronde!».
Ruimte en nieuwe ontdekkingen voor ons welzijn. In welke relatie hebben ze?
P.C. De technologische oplossingen die worden bedacht om ruimtemissies te kunnen uitvoeren, of ze nu puur automatisch of menselijk zijn, hebben daar gevolgen voor het dagelijkse leven verbeteren. In zekere zin kunnen we zeggen dat we nog steeds "van inkomen" leven van de immense inspanning die is geleverd voor de Apollo-missies. Als we computers, mobiele telefoons of gps hebben, dan zijn we dat verschuldigd aan btechnologische verbetering die nodig was om mannen (helaas alleen jongens) naar de maan te brengenDat is waar de miniaturisatie van elektronica, maar ook de ontwikkeling van satelliettelecommunicatie. Het was op dat moment natuurlijk niet bekend wat de ontwikkelingen zouden zijn van de technologie die werd bestudeerd, maar dit is altijd waar. De wetenschappers die meer dan een halve eeuw geleden de laser hebben uitgevonden, probeerden een probleem in de fundamentele fysica te begrijpen, konden zich zeker niet voorstellen hoe belangrijk de toepassingen van hun uitvinding zouden zijn geweest. Hetzelfde kan gezegd worden voor het web. Uitgevonden door een CERN-fysicus die acceleratordata wilde delen met groepen over de hele wereld. Bij keuze heeft hij zijn idee niet gepatenteerd en het web is nu een erfenis van de mensheid.
S.B. Wetenschap is altijd even onvoorspelbaar als effectief geweest om een aanzienlijke impact op het dagelijks leven te hebben. Als we voorspellingen zouden kunnen doen over de volgende ontdekkingen die ons te wachten staan, zouden we ze niet langer bij die naam kunnen noemen!
Wat suggereert het concept van oneindigheid ons? Hoe kan het de verlenging en kwaliteit van leven beïnvloeden?
P.C. ik geloof dat het geheim zit hem allemaal in het actief houden van de hersenen. Stop nooit met het stellen van vragen, met andere woorden: stop nooit met denken. Denken aan oneindigheid is beslist een uitstekende oefening, juist omdat het nooit ophoudt. Sommigen zijn doodsbang voor het concept van oneindigheid, anderen zijn ongelovig, weer anderen zijn gefascineerd. U beslist tot welke categorie u behoort.
S.B. Als ik aan het concept van oneindigheid denk, kan ik alleen maar nadenken over hoe onbeduidend de hele geschiedenis van de mensheid is - en van de planeet Aarde zelf! Te bedenken dat alles wat we tot nu toe zijn gelukt ceen mens waarnemen en voorstellen op een tijdschaal is niets, vergeleken met de geschiedenis van het heelal die, voor zover we nu weten, meer dan 13 miljard jaar geleden begon.
Afspraak op 28 maart
Naar de "M9-Museo del '900" in Mestre ga verder met de In de ruimtereview - Ontmoetingen op een steenworp afstand van de Maan in gezelschap van astrofysici, astronauten en wetenschapscommunicatoren. Onder de hoofdrolspelers, ook de twee astrofysici die we op deze pagina's interviewen: Patrizia Caraveo, die op 28 maart zal spreken, is Sara Buson, die zijn bevindingen op 8 februari al heeft verteld.
